Jednym z najważniejszych standardów w obszarze Elektronicznej Wymiany Danych (EDI) w ochronie zdrowia jest HL7 (Health Level Seven). To międzynarodowy zestaw norm opracowany w 1987 roku przez organizację HL7 International (międzynarodowa organizacja non-profit, której celem jest tworzenie i rozpowszechnianie standardów interoperacyjności w dziedzinie ochrony zdrowia), mający na celu ujednolicenie wymiany informacji klinicznych, finansowych i administracyjnych między systemami informatycznymi w ochronie zdrowia. Nazwa „Health Level Seven” odnosi się do siódmej warstwy modelu OSI, czyli warstwy aplikacji, co podkreśla koncentrację standardu na komunikacji między aplikacjami.
Ewolucja standardu HL7
Standard HL7 przeszedł kilka istotnych etapów rozwoju:
HL7 wersja 2.x – pierwsze wersje wprowadzone w 1989 roku definiowały zestawy elektronicznych wiadomości wspierających procesy administracyjne, finansowe oraz kliniczne w szpitalach i laboratoriach. Wiadomości te były kodowane w formacie tekstowym, co ułatwiało ich implementację.
HL7 wersja 3 – wersja ta, wprowadzona w 2005 roku, opiera się na modelu informacyjnym RIM (Reference Information Model) i języku XML, zapewniając precyzyjne i jednoznaczne struktury danych.
HL7 CDA (Clinical Document Architecture) – to standard XML określający strukturę i semantykę dokumentów klinicznych. CDA umożliwia bezpieczną wymianę elektronicznej dokumentacji medycznej między różnymi systemami informatycznymi. Pierwsze duże wdrożenie HL7 CDA w Polsce przeprowadziła Grupa Lux Med w 2010 roku, obejmując ponad 100 placówek medycznych w całym kraju. Od 2012 roku standard ten został oficjalnie rekomendowany przez Centrum Systemów Informacyjnych Ochrony Zdrowia (obecnie Centrum e-Zdrowia) jako standard krajowy.
HL7 FHIR (Fast Healthcare Interoperability Resources) – najnowszy standard łączący zalety poprzednich wersji z nowoczesnymi technologiami webowymi, oparty o RESTful APIs, ułatwiający integrację z aplikacjami webowymi i mobilnymi.
